[ad_1]
مغز انسان برای صداهای شنیده‌شده از سمت چپ اولویت عجیبی قائل است + جدید
هنگامی‌که شرکت‌کنندگان در مطالعه از هر سه جهت راست، چپ و مرکز به صداهای شاد انسان گوش دادند، هر دو طرف قشر شنوایی آن‌ها فعال شد؛ اما بااین‌وجود صداهایی که تنها در سمت چپ شنیده می‌شدند واکنش عصبی بسیار قوی‌تری را به‌دنبال داشتند.
ساندرا دا کوستا، عصب‌شناس از دانشگاه اکول پلی‌تکنیک فدرال در لوزان می‌گوید: «وقتی صداهای مثبت از سمت مقابل یا راست پخش می‌شدند چنین اتفاقی رخ نمی‌داد. علاوه بر این، آزمایش‌ها نشان دادند که صداهایی با ظرفیت عاطفی خنثی یا منفی مانند صداهای بی‌معنا، جیغ‌های ترسناک یا صداهایی غیر از صدای انسان، چنین ارتباطی با سمت چپ ندارند.»
جهت یک صدا به‌وضوح می‌تواند روی کیفیت صدا و حتی درک ما از آن تاثیر بگذارد. برای درک بهتر این موضوع بهتر است به صدای آمبولانسی فکر کنید که به سمت شما در حرکت است و سپس از شما دور می‌شود.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که صداهای بلند اغلب دلهره‌آورتر و تحریک‌کننده‌تر از صداهای ضعیف تلقی می‌شوند. شواهد حاکی از آن است که وقتی صدایی از پشت‌سر می‌آید، فرد راحت‌تر برانگیخته می‌شود.
حساسیت شدید به صداهای مشخصی که از جهت‌های خاص به‌گوش می‌رسند، مفهوم تکاملی گسترد‌ه‌ای دارد. بدون شک بقای انسان در هزاره‌های گذشته، به مشکوک‌بودن بیش‌از‌حد به صداهایی که مخفیانه از پشت‌سر نزدیک می‌شدند، بستگی داشته است؛ اما سوگیری سمت چپ نسبت به احساسات موجود در صدای انسان به‌راحتی قابل توضیح نیست.
براساس یافته‌های قبلی محققان، برخی از عملکردهای مغز بیشتر در سمت چپ قرار دارند و بالعکس؛ اما در این مورد خاص، به‌نظر نمی‌رسد که یافته‌های گذشته بتوانند توضیح قانع‌کننده‌ای برای کشف اخیر ارائه دهند.
در آزمایش اخیر، نیم‌کره‌ی راست قشر شنوایی پاسخ قوی‌تری به صدای شاد انسان در ناحیه‌ای به نام L3 نشان داد؛ اما هر دو طرف مغز پس از شنیدن صداهای پخش‌شده در آزمایش فعال شدند.
استفانی کلارک، متخصص علوم اعصاب در مورد آزمایش می‌گوید: «درحال‌حاضر مشخص نیست که ترجیح قشر شنوایی برای صداهای مثبت انسانی از سمت چپ، درطول رشد انسان ظاهر می‌شود یا یک ویژگی منحصربه‌فرد انسانی است. بعد از یافتن پاسخ، می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که آیا این موضوع به ترجیح استفاده از یک دست یا آرایش نامتقارن اندام‌های داخلی نیز مربوط می‌شود یا نه.»
مطالعه‌ی اخیر در نشریه‌ی Frontiers in Neuroscience منتشر شده است.
[ad_2]
Source link
