پاسخی تازه برای پارادوکسی قدیمی: نهنگ‌ها چگونه از سرطان پیشگیری می‌کنند؟ + جزئیات کامل
جیسون شلتزر، زیست‌شناس سرطان از دانشگاه ییل که در این مطالعه نقشی نداشت، می‌گوید: «این مقاله‌ی جذاب که هنوز مورد داوری قرار نگرفته است، مدل جدیدی برای نحوه اجتناب حیوانات بزرگ از سرطان ارائه می‌دهد. شاید آن‌ها فقط در ترمیم دی‌ان‌ای از ما بهتر باشند؟ به‌عنوان گام بعدی، دوست دارم این ایده روی یک مدل حیوانی تایید شود: اگر بیان پروتئین CIRBP را در موش افزایش دهید، آیا دربرابر سرطان مقاوم می‌شود؟»
البته همان‌طور که پژوهش‌های گذشته نشان می‌دهد ترجمه‌ی چنین کشفی به درمان سرطان آسان نیست.
وقتی دانشمندان در سال ۲۰۱۵ کشف کردند که فیل‌ها دارای نسخه اضافه‌ای از ژن سرکوب‌کننده تومور به نام TP53 هستند، گام منطقی بعدی این بود که بررسی کنند که آیا افزایش فعالیت TP53 در موش‌ها سرطان را کاهش می‌دهد یا خیر.
ژن‌های سرکوب‌کننده تومور به‌طور موثری هر سلولی را که حاوی آسیب بیش‌ازحد به دی‌ان‌ای است، متلاشی می‌کنند و مشخص شد فیل‌ها آستانه تحمل بسیار پایینی برای سلول‌های آسیب‌دیده دارند و با کمترین آسیب دی‌ان‌ای، آن سلول را از بین می‌برند. با‌این‌حال، بیان بیش‌ازحد پروتئین TP53 در موش‌ها درحالی‌که سرطان را سرکوب می‌کرد، همچنین موجب پیری زودرس در این حیوانات شد. مطالعات دیگر ممکن است راه‌حلی برای این مسئله پیدا کرده باشند و دانشمندان احتمالات دیگر را مورد بررسی قرار می‌دهند.
مارک تولیس، متخصص ژنتیک در دانشگاه آریزونا شمالی در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۷ به همراه دو پژوهشگر دیگر اظهار داشت: «احتمالا در طبیعت راه‌حل‌های زیادی برای پارادوکس پیتو وجود دارد، زیرا اندازه بدن بزرگ بارها در طول تاریخ حیات به‌طور مستقل تکامل پیدا کرده است.» به‌عبارت‌دیگر، هر حیوان با طول عمر طولانی یا با اندازه بزرگ از موش‌های حفار برهنه گرفته تا فیل‌های آفریقایی روش‌های خاص خود را برای سرکوب سرطان ایجاد کرده‌اند که دانشمندان در پی کشف آن هستند.
توضیحات دیگر می‌تواند این باشد که در حیوانات بزرگ تومورها به کندی رشد می‌کنند و کمتر کشنده‌اند یا اینکه نظارت ایمنی بهتری دارند. اگرچه این راه‌حل‌ها هنوز در گونه‌های با بدن بزرگ مشاهده نشده است و به پژوهش‌های بیشتری نیاز دارد. تولیس و همکارانش می‌نویسند: «هر بار که مکانیسم بالقوه‌ای برای سرکوب سرطان در یک گونه کشف می‌کنیم، این احتمال وجود دارد که بتوانیم رویکردهای درمانی جدیدی برای پیشگیری از سرطان برای نجات جان انسان‌ها پیدا کنیم. اما شکی نیست که این امر به تلاش قابل‌توجهی برای ترجمه کشفیات اخیر به درمان‌های موثر برای انسان نیاز دارد.»
این مطالعه در سرور مقالات پیش‌انتشار biorXiv منتشر شده است.
