اغلب فرازمینی‌ها احتمالاً هوش مصنوعی هستند + جدید
باید به روشی جدید پارادوکس فرمی را حل کنیم. واضح است که مغزهای زیستی از نظر اندازه و توان پردازشی دارای محدودیت‌های متابولیک و شیمیایی هستند. در واقع ما همین حالا هم این محدودیت‌ها را حس می‌کنیم؛ اما چنین محدودیت‌هایی در کامپیوترهای الکترونیکی و به خصوص کامپیوترهای کوانتومی وجود ندارند؛ بنابراین بر اساس تعریف «تفکر»، ظرفیت و قدرت مغزهای زیستی در نهایت در باتلاق هوش مصنوعی غرق خواهد شد. ما شاید در پایان تکامل داروینی قرار داشته باشیم در حالی که تکامل موجودات هوشمند فناوری در آغاز راه خود قرار دارد.
برخی بر این باورند که ماشین‌ها به‌تدریج از انسان سبقت می‌گیرد؛ اما تنها یک پرسش باقی می‌ماند: چه زمانی این اتفاق رخ خواهد داد؟ ری کورزویل، دانشمند کامپیوتر به همراه چند تن از آینده‌پژوه‌ها بر این باورند که برتری هوش مصنوعی در چند دهه‌ی آینده رخ خواهد داد؛ اما برخی دیگر این اتفاق را تا چند سده‌ی آینده محقق نمی‌دانند. به‌هرحال، این بازه‌های زمانی پیشرفت فناوری در مقایسه با بازه‌ی تکامل بشریت سریع هستند. بازه‌های زمانی فناوری یک میلیونیم زمان کیهانی را تشکیل می‌دهند؛ اما درباره‌ی آگاهی چه می‌توان گفت؟
فیلسوف‌ها و دانشمندان کامپیوتر بر این باورند که آگاهی درواقع نوعی دارایی خاص است که در مغزهای زیستی مرطوب مختص انسان، میمون‌ها و سگ‌ها رشد می‌کند. به بیان دیگر، هوش‌های الکترونیکی حتی اگر قابلیت‌های ابرانسانی داشته باشند هنوز فاقد خودآگاهی یا حیات درونی هستند؛ یا شاید آگاهی به شکل شبکه‌ای پیچیده ظاهر شود.
به عقیده‌ی برخی، این فرضیه‌ها بی‌معنا هستند و مانند این است که بپرسیم آیا زیردریایی‌ها شنا می‌کنند؟ پاسخ به پرسش‌های یادشده بر چگونگی واکنش ما به آینده تأثیر می‌گذارد. اگر ماشین‌ها به عقیده‌ی فیلسوف‌ها نوعی «زامبی» باشند، تجربه‌های آن‌ها را مانند تجربه‌های خود ارزشمند نمی‌دانیم و آینده‌ی پساانسان سرد و تاریک به نظر می‌رسد. از سوی دیگر اگر این موجودات آگاه باشند، قطعاً از چشم‌انداز برتر آینده‌ی آن‌ها استقبال می‌کنیم.
فرض کنید، سیاره‌های دیگری وجود دارند که در آن‌ها حیات به تازگی مسیر خود را آغاز کرده یا در برخی دیگر، مسیر تکاملی حیات مشابه زمین است. حتی در این شرایط، به‌شدت بعید است که مراحل کلیدی تکامل هماهنگ با مراحل تکامل روی زمین پیش رفته باشد. اگر ظهور هوش و فناوری روی سیاره‌ای فراخورشیدی عقب‌تر از زمین باشد که این خود می‌تواند دلایلی مثل جوان‌تر بودن سیاره یا فیلترهای دیگر باشد، آن سیاره هیچ شواهدی از گونه‌های هوشمند را بروز نخواهد داد. از سوی دیگر، در اطراف ستاره‌ای مسن‌تر از خورشید، حیات ممکن است قدمت یک میلیارد ساله یا بیشتر داشته باشد.
موجودات زیستی برای واکنش‌های شیمیایی و شکل‌گیری منشأ حیات، نیاز به محیط سطحی سیاره دارند اما پساانسان‌ها به دوران هوش‌های الکترونیکی گذر کرده‌اند و نیازی به آب مایع یا جو ندارند. حتی ممکن است گرانش صفر را برای ساخت محصولات حجیم و سنگین ترجیح بدهند؛ بنابراین ممکن است به‌جای سطح سیاره‌ها در اعماق فضا ساکن شده باشند و مغزهای غیربیولوژیکی داشته باشند که قدرتی ورای قدرت انسان دارند.
