آیا تلسکوپ‌های روی ماه پیش از آنکه ساخته شوند، محکوم به فنا هستند؟ + جزئیات کامل
البته ناگفته نماند که چانگ‌ای ۴، ماموریت تاریخی چین که سال ۲۰۱۹ روی سمت تاریک ماه فرود آمد، یک آنتن ساده‌ی نجوم رادیویی حمل می‌کرد؛ اما این ماموریت برای مشاهدات کیهانی بهینه‌نشده بود و از همین‌رو، تحت تاثیر اختلالات رادیویی ناشی از خود ماه‌نشین قرار داشت.
ماه‌نشین لوسی‌نایت که با بودجه‌ی ناسا و وزارت دفاع آمریکا در دست ساخت است، توسط پیمانکاری خصوصی و به‌عنوان بخشی از برنامه‌ی خدمات باربری قمری تجاری ناسا به سمت پنهان ماه فرستاده خواهد شد. چهار آنتن سه متری این فضاپیما که به شکل متقاطع نصب شده‌اند، تلاش خواهند کرد تا «سپیده‌دم کیهانی» را اندازه بگیرند؛ دوره‌ای از تاریخ جهان که تصور می‌شود در طیف رادیویی شناسایی‌پذیر است و با رصد آن، ظاهر نخستین ستارگان کیهان آشکار خواهد شد
بااین‌حال، اندازه‌گیری سپیده‌دم کیهانی حتی از روی مکان خلوت و بی‌سروصدای سمت پنهان ماه برای لوسی‌نایت چالش‌برانگیز خواهد بود. اثر رادیویی جهان اولیه صدهزار بار ضعیف‌تر از نویز تولید‌شده به‌وسیله‌ی کیهان در همان محدوده‌ی فرکانس است؛ درنتیجه محدودکردن این نویز از خود فضاپیما بسیار مهم خواهد بود.
استوارت بیل، اخترفیزیکدان دانشگاه کالیفرنیا که پژوهشگر ارشد ماموریت در ناسا است، می‌گوید: «تنها راه برای انجام این کار، خاموش‌کردن کامل ماه‌نشین و قراردادن باتری کافی برای تداوم فعالیت گیرنده‌ی رادیویی درطول شب‌های دو هفته‌ای ماه است.» وسایل الکترونیکی گیرنده، ازجمله ساعت‌هایی که تداوم فعالیت کامپیوترها را ممکن می‌کنند، باید طوری طراحی شوند تا از هرگونه انتشار رادیویی تا بخش محدودی از طیف ممانعت کنند. ما نیاز داریم که تمام نوسان‌سازها در فرکانس‌های شناخته‌شده و با ثبات فرکانس تاییدشده فعالیت کنند. حذف یک منبع شناخته‌شده و پیش‌بینی‌پذیر نویز درطول پردازش داده‌ها، برای آزمایشگران آسان‌تر است.
به‌گفته‌ی بیل، این نوع طراحی‌ها اقدامات احتیاطی نسبتا ساده‌ای هستند که تمام ماموریت‌های قمری، ازجمله ماموریت‌های تجاری می‌توانند انجام دهند. اگر فضاپیما به‌گونه‌ای طراحی شود که فاقد هرگونه تداخل فرکانس رادیویی باشد، می‌تواند احتمال آسیب‌رساندن به آزمایش‌های آتی را تا حد زیادی کاهش دهد.
